ให้เรตสมาชิก: 5 / 5
พระธรรมทายาท ประเทือง ธิตินฺโท อายุ 56 ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรม วัดโป่งกระสัง อ.กุยบุรี จ.ประจวบคีรีขันธ์ครับ ผมมาบวชในโครงการของหลวงพ่อ ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 คือตั้งแต่รุ่น 7 พันตำบล , โครงการหนึ่งแสนรูป รุ่นที่ 1 , และหนึ่งแสนรูป รุ่นที่ 3 , ผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากๆ ที่ได้มาบวชในโครงการของหลวงพ่อ ทำให้ผมรู้ว่าเราเกิดมาทำไม แล้วยิ่งบวชมากเท่าไหร่ ชีวิตของผมก็ยิ่งสว่างไสวมีแต่ความสุข
ก่อนบวช ผมมีชีวิตอยู่บนความเสี่ยง เพราะตลอดระยะเวลา 50 กว่าปี ผมไม่เคยรักษาศีล 5 ผมมีอาชีพดักกุ้ง-ดักปลา เอามาขาย ซึ่งรายได้ดี ทำเงินได้ประมาณวันละ 4 - 5 พันบาท ส่วนเรื่องสุรา-ยาเมาก็ไม่ต้องพูดถึง ผมทั้งสูบบุหรี่-ดื่มเหล้า ดื่มแล้วก็ไม่ได้เมาธรรมดาๆ แต่เมาเละเลย พอมาบวชแล้วได้ฟังคำสอนของคุณครูไม่ใหญ่ และคุณครูไม่เล็ก ทำให้ผมได้ข้อคิดหลายอย่าง ผมเริ่มเข้าใจเรื่องบุญ-บาป ผมคิดว่าถ้าเรายังสูบบุหรี่อยู่ ก็เหมือนเรากำลังเผาตัวเอง แล้วถ้าเรายังดื่มเหล้าอยู่ก็เท่ากับเรากำลังทำลายความเป็นคนของตัวเอง ซึ่งพระพุทธเจ้าท่านก็ไม่ได้สอนให้เราทำร้ายตัวเองแบบนี้ แต่ท่านบอกว่าร่างกายของเรามีไว้สร้างความดี พอลาสิกขาแล้ว ผมก็หักดิบทุกอย่าง เลิกดื่มเหล้า เลิกสูบบุหรี่ เลิกดักกุ้ง-ดักปลา ผมหันมาทำอาชีพใหม่ที่ดีกว่า นั่นคือการสมัครเป็นลูกหลวงพ่อ และลุยชวนคนบวชในทุกโครงการของหลวงพ่ออย่างเต็มที่ครับ ซึ่งโครงการนี้ผมกับเพื่อน ก็ชวนชายแมนแมนมาบวชได้ถึง 29 คน และชวนผู้หญิงมาบวชหน่ออ่อนในรุ่นหน้าได้กว่า 10 คน
ตั้งแต่บวชในครั้งแรก ผมก็นั่งสมาธิอย่างสม่ำเสมอ และจะนึกถึงศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เป็นประจำ จนเมื่อประมาณ 2 เดือนที่แล้ว ก่อนที่ผมจะมาบวชในรุ่นนี้ ผมได้ขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่สวนพณาวัฒน์ จ.เชียงใหม่ มีอยู่วันหนึ่ง ขณะกำลังนั่งสมาธิ ผมรู้สึกเมื่อยมาก ยิ่งนั่งก็ยิ่งเมื่อย และปวดไปหมดเลย มันปวดร้าวไปทั้งตัว ปวดมากจนเกือบจะเลิกนั่ง แต่ผมคิดว่าเราต้องอดทน ผมจึงภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ สักพักใหญ่ๆ ก็รู้สึกว่าตัวมันเบาๆ เหมือนจะลอยได้ ความปวดก็หายไปหมด พอทำใจนิ่งๆก็รู้สึกว่าตัวของผมกำลังลอยสูงขึ้นๆ แล้วอยู่ๆก็วูบไป เหมือนร่วงลงมาจากที่สูง ใจมันหายวาบ แต่ยังไม่ทันจะคิดอะไร ผมก็เห็นดวงแก้วกลมๆมาอยู่ในท้องแล้วครับ ดวงแก้วที่ผมเห็นมีขนาดเท่าฟองไข่ไก่ แป๊บเดียวก็มีดวงแบบเดียวกันซ้อนขึ้นมาเป็นชั้นๆเหลื่อมๆกัน นับได้ 3 ชั้นครับ ตอนนั้นผมดีใจมาก ปลื้มใจมาก ขอแค่เราหยุดใจให้ถูกที่ เราก็จะได้พบกับสิ่งที่พิเศษที่สุด
ตั้งแต่นั้นมา ผมนั่งสมาธิได้สบายๆ ไม่ปวดไม่เมื่อยอีกเลย และดวงแก้วก็จะมาให้เห็นบ้าง ไม่เห็นบ้าง จนมาเข้าโครงการในครั้งนี้ ในวันแรกก็ได้นั่งสมาธิอย่างเต็มที่ พอวางใจนิ่งๆภาวนาสัมมาอะระหังไปประมาณ 30 นาที ก็รู้สึกว่าตัวมันเบาๆเหมือนจะลอยได้ พอกำลังเพลินๆ อยู่ๆก็วูบลงไปเหมือนร่วงลงมาจากที่สูง แล้วก็เห็นดวงแก้วแบบเดิม มาเป็นดวงกลมๆ ซ้อนกัน 3 ดวง เป็นชั้นๆ ตอนนี้ผมหลับตาไม่นาน ใจจะนิ่งมาก ไม่คิดอะไร พอนิ่งแล้วดวงแก้วก็มาเลย แล้วตัวผมก็สว่างโล่งไปหมด ในวันบรรพชา ผมนึกถึงศูนย์กลางกายได้ตลอดทั้งวัน และตั้งใจบวชด้วยใจที่ใสสะอาด เพื่อให้โยมพ่อ-โยมแม่ได้บุญกับผมเต็มที่ ซึ่งไม่ว่าจะบวชสักกี่ครั้ง ผมก็จะปลื้มใจ ดีใจทุกครั้งครับ ในภาคเย็นก่อนที่จะมีการถ่ายภาพประวัติศาสตร์ที่ลานธรรมมหาธรรมกายเจดีย์ ผมอยากให้ภาพที่จะได้ถ่ายร่วมกับหลวงพ่อออกมาดีที่สุด ผมจึงนั่งสมาธิทำใจใสๆก่อน ผมรู้สึกว่าใจมันนิ่งเป็นพิเศษ ไม่มีห่วงอะไรเลย หลับตาแป๊บเดียวดวงแก้วก็มาเลย แล้วตอนนั้นลมพัดแรงมาก แต่ผมไม่รู้สึกหนาว ร่างกายของผมมันโปร่งๆ เบาๆ มีแต่ความสบาย เหมือนมีอุณหภูมิที่เหมาะสมอยู่ในตัวผมครับ พอหลวงพ่อมาถึง ผมก็ร่วมถ่ายภาพกับหลวงพ่อไปพร้อมๆกับดวงแก้วใสๆในท้อง ผมปลื้มมากๆ แต่เสียดายอยู่นิดหน่อยที่ไม่ได้มายืนใกล้ๆกับหลวงพ่อ แต่ขนาดเห็นหลวงพ่อไกลๆ ก็ยังเห็นว่าหลวงพ่อดูผ่องใสมาก พอได้ยินเสียงหลวงพ่อพูดผ่านไมโครโฟน ทักทายลูกๆสามเณรธรรมทายาท ผมรู้สึกตื้นตันใจสุดๆ รู้สึกว่าหลวงพ่อเมตตาพวกเรามากๆ หัวใจมันพองโต ยังกับลูกบอลลูน
ตอนนี้ผมได้อุปสมบทเป็นพระ ในขณะประกอบพิธีขอบวช ดวงแก้วใสๆก็ยังอยู่ในท้องผมปีติใจมาก เป็นการบวชครั้งแรกที่ผมรู้สึกถึงความสมบูรณ์ เต็มอิ่ม ชุ่มชื่นในหัวใจครับ สุดท้ายนี้ผมขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรงมากๆ ผมอยากบอกว่าเป็นบุญของผมเหลือเกินที่ได้มาพบหลวงพ่อ เพราะจะหาพระที่ประเสริฐอย่างหลวงพ่อนั้นไม่มีอีกแล้ว ผมจะขอถวายชีวิตช่วยงานในทุกๆโครงการของหลวงพ่ออย่างเต็มที่ แล้วโครงการหน้า รุ่นที่ 4 (รุ่นเข้าพรรษา) ผมก็จะมาบวชอีกอย่างแน่นอน เพราะเกิดเป็นลูกผู้ชายต้องบวชให้ได้อย่างน้อย 1 พรรษาครับ
พระธรรมทายาท ประเทือง ธิตินฺโท