รายละเอียด:
| ฮิต: 11921
อาตมาชื่อ พระพนมไพร ฐานวุฑฺโฒ แห่งศูนย์อบรม วัดทองบน กรุงเทพฯ ได้เข้าโครงการบวชพระหนึ่งแสนรูป เข้าพรรษาที่ผ่านมา
ก่อนบวช อาตมาเป็นพ่อค้าขี่รถซาเล้ง ขายแมลงทอด เดิมไม่คิดว่าตัวเองจะบวชเลย สักนิด แต่อยู่ ๆ พ่อ แม่ พี่สาว และน้องชาย ที่ตายไปแล้ว ก็มาเข้าฝัน มาพร้อมกันทีเดียว ทั้ง 4 คน ในฝันพวกเขาแต่งตัวมอซอ หน้าตา เศร้าหมองมาก พอรุ่งขึ้นอาตมาก็ทบทวน ความฝัน และก็คิดว่า สงสัยพวกญาติ ๆ ที่ตาย ไปแล้วคงอยากได้บุญ จึงรีบตักบาตรอุทิศบุญ ไปให้จบ ๆ ซะ
แต่ที่ไหนได้ พอตกดึกในคืนวันเดียวกันนั่นเอง ทั้ง 4 คน.. ก็ดันมาเข้าฝันอาตมาอีก มาในลักษณะที่เหมือนมีอะไรจะบอกพออาตมาตื่นขึ้น ก็อดสงสัยคาใจไม่ได้ว่า ทำไมทำบุญตักบาตร ไปให้แล้ว ยังมาเข้าฝันกันอีก ไม่รู้ต้องการอะไร จึงทำให้วันต่อ มาอาตมาได้แต่ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ทั้งวัน คือ ขี่รถขายแมลงทอด ไป ก็คิดไป จนอยู่ ๆ เป็นอะไรไม่ทราบ เกิดรู้สึกอยากจะจอดรถ ขึ้นมาซะเฉย ๆ โดยไม่มีสาเหตุ
จากนั้นอาตมาก็ลงมานั่งก้มหน้ากุม ขมับทบทวนความฝันอยู่สักครู่ แล้วก็เงย หน้าขึ้น และทันใดนั้นเอง..!! อาตมาก็ เหลือบไปเห็นป้ายไวนิลชวนบวชเข้าพรรษา แสนรูปพอดี พอเห็นอย่างนี้ รู้สึกขนลุกซู่เลย ปิ๊งขึ้นมาทันทีว่า หรือ ญาติที่ตายไปแล้ว จะ ให้อาตมาบวชให้ จากนั้นก็ไม่รอช้า อาตมา รีบโทรไปตามเบอร์ที่อยู่ที่ป้ายไวนิลทันที บอกว่า ขอสมัครบวช และภายในคืนนั้นเอง ทั้ง 4 คนก็มาเข้าฝันอาตมาอีก มาคราวนี้ยิ้ม กริ่มดีใจมาเลย แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร และ จากนั้นก็ไม่มาเข้าฝันอีกเลย
จนกระทั่งวันอบรมวันแรก อาตมาเข้ารายงานตัวและเดิน ทางไปฝึกภาคสนามที่ จ.สัตหีบ ตอนนั้น..อาตมาไม่พอใจอย่าง รุนแรงว่า ไหนว่า..จะเอามาบวช ทำไมให้มาฝึก ภาคสนามโหด ๆ มีทหารมาฝึกระเบียบอะไรแบบ นี้ นี่มันไม่ใช่แล้ว อาตมาไม่พอใจมาก จนไปบอก เจ้าหน้าที่ว่า จะไม่บวชแล้ว...!! ขอกลับกรุงเทพฯ เลย
เจ้าหน้าที่ก็บอกว่า ตอนนี้ดึกแล้ว หากจะกลับ..ต้องหา รถกลับเองนะ ซึ่งอาตมาก็ไม่รู้จะไปหารถที่ไหน จึงจำใจนอนค้าง ที่นี่อีกวัน แต่เมื่อหัวถึงหมอนเท่านั้นแหละ ให้ตายเถอะ..!! คน ตายทั้ง 4 คน ก็มาเข้าฝันแบบจู่โจมทันที แต่คราวนี้ เล่นเอา อาตมาขนหัวลุก กระสับกระส่ายเหงื่อแตกทั้งคืน เพราะพวกเขา มาด้วยอาการโกรธจัด ด่าว่าอาตมาใหญ่เลยว่า ทำไมแค่นี้ถึงพึ่ง กันไม่ได้ ให้บวชแค่นี้ทำไมไม่ยอมบวช และยังขู่อาตมาว่า.. หากไม่บวชจะเอาให้ตาย จะทำให้แหลกละเอียดเป็นจุณไปเลย ในฝันอาตมากลัวจนตัวสั่นไปหมด กลัวจนสะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้ว ยังผวาไม่หาย
ด้วยเหตุนี้เอง อาตมาจึงต้องกล้ำกลืนฝืนใจ ทนฝึกภาคสนามต่อ แต่พอฝึกไป ๆ จึงเริ่มเข้าใจว่า ที่เขาฝึกแบบนี้ เขาอยากให้เรามีวินัยและความ อดทน ซึ่งหากเราอยู่รวมกันเป็นหมู่มาก มันต้องมี ระเบียบวินัย ต้องอาศัย ความพร้อมเพรียงจึงจะเป็น ระเบียบเรียบร้อย
หลังจากฝึกภาคสนามเสร็จ นาคธรรมทายาททุกคนก็ต้องเดินทาง กลับไปอบรมต่อที่ศูนย์อบรม วัดทองบน และอยู่ ๆ อาตมา ก็รู้สึกลังเลไม่อยากบวชขึ้น มาอีกแล้ว แต่พอจะก้าวขา หนีออกจากวัดเท่านั้นเอง ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ..ถ้าคน ตายทั้ง 4 คนนั่นมาตาม รังควานอีกอาตมาจะทำยัง ไง เมื่อคิดดังนั้นก็เลยกลับ ลำไปบอกเจ้าหน้าที่ใหม่ว่า ขออยู่ต่อแล้วกัน และตัดสินใจอย่าง แน่วแน่ไปเลยว่า บวชเป็นบวชกัน
พอคิดได้อย่างนี้ ก็รู้สึกโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง..และรู้สึกว่า เรื่องมันจะจบแล้ว แต่ที่ไหนได้ เอาอีกแล้วครับ ภายในคืนนั้น เอง ทั้ง 4 คนนั่นมาเข้าฝันอาตมาอีกแล้ว แต่คราวนี้ไม่รู้ไปยก โขยงใครที่ไหนมาด้วย มากันเป็นพรวน ไม่รู้ใครเป็นใคร แต่ใน ฝันบอกว่า เป็นบรรพบุรุษฝ่ายแม่และพ่อที่ตายไปแล้ว ซึ่งทุกคน ต่างมาขอบใจ ขอบคุณที่อาตมาจะบวชให้กันยกใหญ่ และ หน้าตาของแม่กับพี่สาวก็สดใสกว่าปกติ ดูสาวและผ่องใสขึ้น แถมใส่ชุดขาว ๆ แต่พ่อใส่เสื้อสีกรมท่ามอ ๆ อาตมาจึงถามแม่ ว่า ทำไมพ่อไม่ใส่ชุดขาวเหมือนคนอื่นเขา แม่จึงบอกว่า เขาเพิ่ง ปล่อยพ่อมา ซึ่งอาตมาก็ไม่เข้าใจหรอกว่า มันแปลว่าอะไร
แต่ก็มีเรื่องให้น่าคิดอีกเรื่อง คือ ในความฝันแต่ละคนเขา จะมีข้าวปลาอาหารกินกัน พอกินหมดก็มีอาหารงอกขึ้นมาใน จานใหม่ อาตมาก็ถามแม่ว่า แล้วอาหารของอาตมาล่ะ..ไม่มีกับ เขาบ้างรึ จู่ ๆ ก็มีสุนัขคาบซาลาเปามาให้ใบหนึ่ง แม่ก็บอกว่า นี่ ไง..ของลูก อาตมาก็เลยถามแม่ว่า ทำไมอาหารของอาตมาเป็น แบบนี้ แม่ก็เลยบอกว่า จำไม่ได้หรือ..? สมัยที่ลูกยังขี่ซาเล้งขาย ซาลาเปา พอซาลาเปาใกล้เสีย ลูกก็เอาโยนให้หมากิน พอแม่ ตอบอย่างนี้ อาตมาเลยมานึกได้ ว่า ที่ผ่าน ๆ มา อาตมาแทบจะ ไม่เคยทำบุญทำทานกับเขาเลย มีแต่โยนซาลาเปาให้หมากิน อาหารของอาตมาก็เลยเป็น แบบนี้...
พอตื่นขึ้น..ก็เลยมาทบทวนความฝันดู อาตมาสัมผัสได้ เลยว่า ชีวิตหลังความตายมีจริง และบาปบุญก็มีจริง ๆ ใคร ทำอะไรไว้ ก็ได้อย่างนั้น ใครไม่ทำ..ตายไปก็อด ๆ อยาก ๆ ซึ่งญาติ ๆ ของอาตมา เขาคงรู้ว่า การบวชได้บุญมาก เขาจึง ต้องการให้อาตมาบวชให้มากขนาดนี้ หลังจากวันนั้น..อาตมาโล่งอกเลย เพราะเมื่อเข้าพิธีตัด ปอยผม และมีจิตตั้งมั่นว่าจะบวชให้พวกเขาอย่างแน่วแน่แล้ว พวกคนตายทั้งหมดก็หายแซ่บ ไม่มาเข้าฝันอีกเลย ตอนนี้ อาตมาบวชเป็นพระแล้ว มีความสุขเหมือนได้เกิดใหม่ยังไงบอก ไม่ถูก จากเมื่อก่อนขี่รถขายแมลงไป จิตใจก็กระวนกระวายไป มันร้อนรุ่มสุมไฟ แต่พอมาบวชแล้ว เหมือนจิตมันสงบเยือกเย็น ลงไปมาก รู้สึกร่มเย็นอย่างแตกต่าง
สุดท้ายนี้อาตมาอยากจะฝากข้อคิดไว้ว่า หากทุกวันนี้.. ชีวิตเรายังไม่สมบูรณ์พร้อมในทุกสิ่ง บางคนจน บางคนมีเรื่อง ร้อนใจ บางคนทุกข์เพราะครอบครัว เพราะลูก แสดงว่าบุญใน ตัวเรามันยังน้อยอยู่..อาตมาก็อยากจะแนะนำว่าให้มาบวชเติม บุญให้ตัวเองเถอะ..เพราะบาปบุญมันมีจริง ใครทำคนนั้นก็ได้ และที่สำคัญญาติทางสายเลือดของเราแท้ ๆ คือ พ่อแม่พี่น้อง หากเขาตายแล้ว เขาคอยบุญจากเราอยู่ เพื่อช่วยให้ชีวิตหลังความ ตายของเขาดีขึ้น ก็ได้บุญนี้ไปกับเราด้วยเต็ม ๆ แต่หากพ่อแม่เรา ยังมีชีวิตอยู่ เราเป็นลูกชาย ก็ต้องบวชให้ท่านเกาะชายผ้าเหลือง พระลูกชายได้ขึ้นสวรรค์
หรือหากเรามีเคราะห์อยู่ ก็ต้อง รีบมาบวชเอาบุญช่วย จาก หนักจะได้กลายเป็นเบา จาก เบาก็จะหาย แม้ตาย..เราก็ไปดี ขนาดผียังรู้เลย...
จากหนังสือ WHY ? ทำไม? ใครๆ ก็บวชกัน
กองสื่อธรรมะ วัดพระธรรมกาย