พระธรรมทายาทธนชาติ ชินวโร วัดแก้วโกรวาราม จ.กระบี่
พระธรรมทายาทธนชาติ ชินวโร อายุ ๒๕ ปี จากศูนย์อบรมวัดแก้วโกรวาราม อำเภอเมือง จังหวัดกระบี่ครับ ผมมาบวชในโครงการนี้ได้เพราะบุญบันดาล คือ วันนั้นโยมแม่มาขอให้ผมบวชให้สัก ๗ วัน ผมก็แค่ โอเค เซเยส ท่านก็เลยไปกราบขอฤกษ์บวชกับหลวงพ่อ พระวิมลธรรมคณี เจ้าคณะจังหวัดกระบี่ หลวงพ่อเจ้าคณะจังหวัดท่านก็บอกว่า ถ้าจะบวชใน ช่วงนี้ก็ต้องโครงการบวชพระ ๑๐๐,๐๐๐ รูป ของวัดพระ ธรรมกายสิ ถึงจะดี แล้วบวช ๗ วัน มันสั้นเกินไป ยังไม่ทัน ได้ศึกษาอะไรให้ถ่องแท้เลย จะบวชทั้งทีก็ต้องอย่างน้อย ๔๙ วัน แล้วท่านก็บอกว่า โครงการนี้ดีมากๆ มีหลักสูตรให้ ผู้บวชได้ฝึกความเป็นพระแท้ด้วย โยมแม่ท่านก็สนใจ แต่ เห็นว่าบวช ๔๙ วัน ก็กลัวว่า ผมจะไม่บวช และอีกประการ หนึ่ง กลัวว่าลูกจะลำบาก แต่ผมขอบอกว่า เพื่อแม่ผมบวชได้ ๔๙ วัน แม่จะได้บุญกับผมเยอะๆ
พอเข้าโครงการมาแล้ว ผมก็ได้ฝึกอะไรหลายอย่าง ยิ่ง เป็นพระแล้วก็ต้องฝึกมากขึ้น ต้องสำรวมทั้งการฉัน การเดิน การพูด (คือ ใจจะต้องอยู่ที่กลางกาย) แต่ผมรู้ว่า ถ้าเราทำได้ก็จะยิ่งเพิ่มความบริสุทธิ์บริบูรณ์ให้กับตัวเรา ทำให้ เราเป็นพระที่สมบูรณ์ขึ้นครับ
สำหรับการนั่งสมาธิในช่วง ๗ วันแรก ผมใช้วิธีภาวนา “พุทโธ” ผมคิดเอาเองว่า มันสั้นดี แล้วก็ตรงกับจังหวะ หายใจมากกว่า ซึ่งมันก็ทำให้ใจของผมสงบและผ่อนคลาย ผมดูลมหายใจไปเรื่อยๆ จนใจเริ่มนิ่ง พอนิ่งดีแล้ว ผมก็ รู้สึกเหมือนเห็นหน้าของตัวเองเป็นเหมือนหน้าของพระ ประธาน มีสีทองใสๆ บ้าง เห็นเป็นพระประธานองค์ใหญ่ บ้าง (คือ กุศลนิมิตเกิด เพราะจิตเป็นกุศล) ตลอด ๗ วัน ภาพในสมาธิของผมจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ผมก็คิดว่า เอ๊ะ นี่เราคิดไปเองหรือเปล่า (ก็ไม่เป็นไร นะจ๊ะ ถ้าคิดไปเองแล้ว คิดอย่างนี้ อย่างนี้เขาเรียกว่า คิดดี)
ต่อมาผมเปลี่ยนมาภาวนา “สัมมา อะระหัง” แล้ว ก็เอาใจมาไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ตามที่พระอาจารย์ สอนแทน พอนั่งภาวนา สัมมา อะระหัง ไปเรื่อยๆ ผมก็ ไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่องลมหายใจอีกเลย ตอนั้นนใจนิ่งมาก ไม่นานผมก็เห็นดวงแก้วกลมๆ สว่างมากๆ อยู่กลางหัว ของผม สว่างกว่าไฟนีออน ผมเห็นชัดว่า ดวงกลมัน้นมี รัศมีเจิดจ้ากว้างออกมาประมาณหนึ่งฝ่ามือ สวยอย่าง บอกไม่ถูก ติดอยู่กลางหัวของผมเลยครับผมเกิดอาการตื่นเต้น ดวงนั้นก็เลยดับไปเหมือน คนปิดสวิตซ์ไฟ (ต้องทำเฉยๆ จ้ะ) แต่ตอนั้นนผมรู้สึก ปลื้มมาก ใจมันฟูอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ
หลังจากนั้น เมื่อผมนั่งสมาธิ ผมก็จะภาวนา สัมมา อะระหัง อีก แล้วก็ เอาใจไปไว้ที่กลางท้องสัก ๒-๓ นาที พอใจนิ่ง แค่ผมนึก คำ ว่า สัมมา ยัง ไม่จบเลย ผมก็เห็น ดวงกลมๆ อยู่ในกลาง ท้องแล้ว เป็นดวงกลมใสสว่างเปล่งประกายแวววาว กว้าง ประมาณ ๑ ฝ่ามือ (นั่นแค่ สัมมา นะจ๊ะ) พอภาวนาคำว่า อะระหัง ผมก็เห็นองค์พระผุดขึ้นมาเลย ซ้อนทับดวงนั้น แล้วขยายใหญ่เท่าตัวของผมครับ (แค่ ๕ พยางค์ ก็เห็น ดวงกับองค์พระแล้ว เห็นไหมจ๊ะ)
องค์พระท่านนั่งขัดสมาธิ ใสมาก สวยมาก ไม่เคย เห็นพระที่ไหนสวยอย่างนี้มาก่อนเลย ผมก็ภาวนาไป เรื่อยๆ ดวงกับองค์พระจะสลับซ้อนกันไปมาตลอดเลย ครับ ในกลางดวงมีองค์พระ กลางองค์พระมีดวงอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ครับ (ถูกต้องมากจ้ะ ดีมาก ให้ดูเฉยๆ ต่อไป อย่างเดิมนะจ๊ะ)
เมื่อวานนี้ โยมแม่มาเยี่ยมผมที่วัด และบอกว่า ท่าน ไม่ค่อยสบายต้องไปโรงพยาบาล หลวงพ่อครับ ตอนั้นนผมเป็นห่วงโยมแม่มาก แต่ว่ามันแปลกนะครับ ทั้งๆ ที่ผม ห่วงโยมแม่มาก แต่ใจของผมกลับสงบ นิ่งๆ ห่วงแบบสงบ สุข ไม่ใช่แบบกระวนกระวายหรือทุกข์ใจ และคิดขึ้นมาเองว่า เราจะต้องนั่งสมาธิเพื่อเอาบุญช่วยโยมแม่ (บุญในตัว สอนจ้ะ ไม่ใช่คิดขึ้นมาเอง บุญในตัวสอนเมื่อใจนิ่งอย่างนี้)
คืนนั้นพอหลับตาทำสมาธิปุ๊บด้วยความเป็นห่วง โยมแม่ เลยทำให้ผมเห็นท่านชัดมาก เหมือนท่านมานั่งอยู่ตรงหน้าผม ผมวางใจนิ่งๆ แล้วก็ภาวนา สัมมา อะระหัง ไปเรื่อยๆ ตอนนั้น รู้สึกว่า ใจของผมนิ่ง กว่าทุก วัน ที่ผ่านมา (นี่ด้วยความรักเคารพห่วงใยโยมแม่) สักพักหนึ่งผมเห็น ตัวเองเป็นองค์พระใสๆ (นี่ เป็นประสบการณ์ภายใน ที่เกิดขึ้นเองเลยนี่ เห็น ไหมจ๊ะ) องค์พระค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้นจนคลุมตัว ผมเลย แล้วผมก็เห็นตัวเอง นั่งสมาธิอยู่ในกลาง องค์พระนั้น (พระท่าน มาคุ้มครองแล้ว เห็น ไหมจ๊ะ)
องค์พระท่านก็ นั่งสมาธิคลุมตัวผม อยู่อย่างนั้น เหมือน ท่านจะบอกว่า กำลัง ช่วยโยมแม่อยู่ เห็นท่านชัดยิ่งกว่าลืมตาเห็นซะอีกนะครับ ตอนนั้นผม รู้สึก ปีติใจมาก และมีความภูมิใจ เหมือนกับ ว่า ผมได้เป็นลูกของพระพุทธเจ้าอย่างแท้จริงครับ (ถูกต้องจ้ะ เพราะ ตอนนี้เป็นสายโลหิตแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว)
ตอนนี้ผมอยากบวชเพื่อศึกษาธรรมะ และถ้าจบ โครงการแล้ว หลวงพ่อครับผมขอบวชต่อเพื่อศึกษาภาษาบาลีที่วัดพระธรรมกายจะได้ไหมครับ (สาธุ เดี๋ยวต้องฟัง เหตุผลต่อไปอีก) คือผมอยากเป็นลูกหลวงพ่อนะครับ (อยาก ฟังต่อไปอีก) ผมอยากช่วยหลวงพ่อเผยแผ่พระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกายไปทั่วโลกครับ
พระธรรมทายาทธนชาติ ชินวโร