ธรรมทายาทวันชัย เทือกเถาว์    สมาธิทำให้ผมสงบและมีความสุขมากครับ

       ธรรมทายาทวันชัย เทือกเถาว์ จากวัดบรบือ สราราม อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม ขอรายงานผลการปฏิบัติธรรมครับ ผมเป็นคนมหาสารคาม มีอาชีพรับจ้างทำงานตาม โรงงานที่กรุงเทพ ผมเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือสังคม (แหม ดีมากเลย) มักจะไปเป็นอาสาสมัครช่วยงานในชุมชน แถวบ้านเสมอๆ และผมก็มีนิสัยชอบการปฏิบัติธรรม ผมมักจะไปนั่งสมาธิตามวัดต่างๆ อยู่เป็นประจำ เลย และถ้าถึง ช่วงเข้าพรรษาผมก็ จะถืออุโบสถศีลตลอดพรรษาเลยครับ ผมทำอย่างนี้มา ๓ ปีแล้วนะครับ 

       วันหนึ่งผมฟังวิทยอยู่ที่ บ้าน ก็ได้ยิน เสียงประกาศมา ทางวิทยุถึงโครงการบวชพระ ๑๐๐,๐๐๐ รูป ผมดีใจมาก เพราะผมอยากบวชมานานแล้ว ผมอยากถือศีล ๒๒๗ ข้อ  อยากศึกษาธรรมะ ผมจึงไปยื่นใบสมัครที่ วัดบรบือสรารามเป็นคนแรกเลยครับ ผมชอบนั่งสมาธิ และ การเข้าโครงการในครั้งนี้ก็ทำให้ผมได้นั่งสมาธิอย่างจริงจังพอผมหลับตา ผมก็จะกำหนดสติ นึกถึงดวงกลมๆ ไว้ที่กลางกระหม่อม แล้วทำความรู้สึก ให้ค่อยๆ เคลอื่ นลงมาอย่างช้าๆ เหมือนขนนกที่ตกลงมาจากอากาศ แบบเบาๆ นุ่ม ๆ จนมาหยุด อยู่ที่กลางท้อง (เพราะว่าฝึกเป็นประจำ อยู่ แล้วนะจ๊ะ และพื้นฐานใจมีความพร้อมที่จะเข้าถึง) ผมจะนึกถึงดวงกลมๆ นั้นไปเรื่อยๆ

      ตอนวันแรกๆ ที่ผมนั่งสมาธิ ผมไม่เห็นอะไรเลยครับ (มันเป็นความมืด ที่เป็นมิตรจ้ะ มืดสากล ก็ดูจนกว่าไม่มืดนะ) แต่ผมจะทำ ตามที่พระอาจารย์สอน คือ ให้ดูไปอย่างสบายๆ ผมก็ดูความมืดไปเรื่อยๆ ไม่ได้คิดอะไร ทำความ รู้สึก เฉยๆ และตอนนั้น ไม่ว่าผมจะทำ อะไร ผมจะพยายาม นึกถึงศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา พอได้นั่งสมาธิมากขึ้น ความมืดก็เริ่มจางไป ใจของผมก็นิ่งขึ้น ตอนนี้พอหลับตา ปุ๊บไม่ถึง ๕ นาที ใจผมก็จะนิ่งไปเลย นิ่งไปสักพักหนึ่ง ผมก็เห็นแสงสว่างสีเหลืองอ่อนๆ อยู่ที่กลางท้อง (สาธุ เห็นไหมจ๊ะว่า มันแพ้เราแล้ว นี่ไง จริงๆ แล้ว มีความสว่าง อยู่ในตัว ) ผมก็ดูไปเฉยๆ ใจ มันก็ยิ่งนิ่งขึ้นกว่าเดิม และเห็นเป็นดวงกลมๆ ขนาด เท่ากับเหรียญบาทสีขาว สว่างมาก (ถูกต้องมากจ้ะ รักษาเอาไว้นะลูกนะ) ผม ก็มองไปเฉยๆ ตอนแรกก็จะเห็น เป็นช่วงๆ แต่พอใจนิ่งดี ก็จะเห็นตลอดเลยครับ (แปลว่า ความนิ่งนี่มีความสำคัญ มาก เห็นไหมจ๊ะ)

      แต่บางวันดวงกลมๆ ที่ผมเห็นก็จะมี ขนาดเท่าเหรียญ ๕ บาทบ้าง เท่าฟองไข่ไก่บ้าง (ดีมาก จ้ะ) ผมยายามทำสมาธิโดยนึกถึงดวงใสๆ ที่ศูนย์กลาง กายฐานที่ ๗ ตลอดเวลา (ดีมากจ้ะ ถูกต้องจ้ะ) จนตอนนี้ ไม่ว่าจะหลับตาหรือลืมตา ผมก็เห็นตลอด เลยครับ (ดีมาก ถูกต้องมากเลยลูก เดี๋ยวจะเห็นพระ ในตัว) แต่ถ้าลืมตา ดวงกลมๆ นั้นจะไม่ค่อยสว่าง จะเห็น เป็นสีเหลืองนวลๆ (ลืมตาหลับตาก็ให้ชัดเท่ากัน นี่เป็น เรื่องที่สำคัญนะจ๊ะ ฝึกไปเรื่อยๆ ลูก ฝึกไปเรื่อยๆ) แต่ถ้านั่ง หลับตาก็จะเห็นเป็นสีขาวสว่างกว่า พอเลิกนั่งสมาธิทุกครั้งผมจะมีความรู้สึกปีติใจ และเย็นสบายมากๆ เลยครับ

     การนั่งสมาธิทำให้ผมสอนตัวเองได้ ทำให้ผมเห็น ความไม่เที่ยงแท้ของเกสา โลมา นขา ทันตา ตโจ ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง ว่าสุดท้ายแล้วทุกอย่างก็จะเสื่อมสลายไปไม่ เหลือ อะไรเลย (กายมนษุย์เป็นเหมือนหุ่นให้บุญ และบาป เชิดพอกายมนุษย์ละเอียดออกไป ก็ทิ้ง เป็นสมบัติของหมู่ สัตว์ทั้งหลาย ไม่มีอะไรเลย) มีแต่บุญกับบาปเท่านั้นที่จะ เอาติดตัวเราไปได้ (ถูกต้องมากเลยนี่ สอนตัวเองได้แล้ว) ผมคิดได้อย่างนี้ใจก็สบาย ไม่มีความกังวลเลยครับ (โอ้ สุดยอดเลย ลูกธรรมทายาทวันชัย เทือกเถาว์ รักษาเอา ไว้นะลูกนะ จะได้บวช ๒ ชั้น) สมาธิทำให้ผมสงบ และมี ความสุขมากครับ

     (สาธุ แล้วจะไปอยู่รับจ้างตามโรงงานทำไม บวชเป็นพระให้มนุษย์เทวดากราบไหว้ดีกว่านะ มา ศึกษาธรรมะภายใน มีสิ่งที่เราจะต้องศึกษาอีกเยอะแยะ เลย ภพภูมิต่างๆ มีจริงไหม กฎแห่งกรรมมีจริงไหม บุญ บาปมีจริงไหม เหมือนอย่างคุณยายอาจารย์ของเรา ศึกษา  เรียนรู้จนกระทั่งไปช่วยพ่อในอบายได้ ครูไม่ใหญ่ตอนก่อนบวชก็แสวงหาคำตอบ นรก- สวรรค์มีจริงไหม กฎแห่งกรรมมีจริงไหม ก็ไปตามสถานที่ต่างๆ หลายแห่ง ตรงไหนใครว่าดี และสามารถตอบคำถาม ได้ ครูไม่ใหญ่ก็จะไปนะ แต่คำตอบที่ได้มันไม่จุใจ มัก จะได้ยินว่า มันน่าจะมีมั้ง เพราะพระไตรปิฎกว่าอย่างนั้น อย่างนี้ บ้างบอกสวรรค์อยู่ในอกใูนใจ บ้างก็ว ่าเอา สวรรค์มาล่อ เอานรกมาขู่ก็จะวนๆ อยู่แถวนี้

      คำตอบที่ได้มันยังไม่ทำให้เราสามารถปฏิบัติได้ถูก คือ ตอบแล้วมันไม่ชัวร์ กระทั่งวันหนึ่งบุญบันดาลให้มาเจอ คุณยาย อ่านเจอในหนังสือก่อนนะ เห็นภาพท่านแล้วชอบ มากเลย รู้สึกเคารพเลื่อมใสท่าน ตั้งแต่แรกเห็นในภาพ โดยเฉพาะเรื่องราวของท่าน เกี่ยวกับการปัดลูกระเบิด แล้วมันไม่ใช่ระเบิดธรรมดาแต่เป็น ระเบิดปรมาณู สมัย สงครามโลก ครั้งที่ ๒ ปัดเอาไปลงทะเลนะ แต่ว่ากรรมของ คนอื่นดูดเอาไปลงบนผืนดิน ตอนนั้นอยากเจอท่านมาก เลย กว่าจะเจอท่านได้นี่ เจอท่านครั้งแรก ยกมือไหว้ ท่าน ก็เดินไปคุยไป ไม่หยุดคุยเลย แล้วท่านก็ไปธุระของท่าน

      จนกระทั่งวันหนึ่ง บุญได้ช่องก็ได้โอกาสไปกราบท่าน เห็นท่านครั้งแรกก็ประทับใจดวงตาท่านก่อน กับความ สะอาดของบ้าน และรูปลักษณ์ของท่าน ตัวท่านจะบางๆ นะ ผิวนวลๆ เหมือนตกกระด้งแป้ง หลวงพ่อเรียกท่าน ว่า “คุณยาย” คนแรกเลย พอตอนหลังคนอื่นเรียกตาม แต่เดิมเขาเรียกคุณแม่อาจารย์บ้าง ครูบ้าง ครูจันทร์บ้าง

      คำถามแรกที่ถาม ท่าน “คุณยาย นรก-สวรรค์ มีจริงไหม” ที่ถามเพราะ อยากรู้จริงๆ ไม่ใช่ไป ลองภูมิท่านนะ ท่านก็ ตอบเรียบๆ สงบๆ ไม่ ได้ Alert อะไรนะ “มี จริงคุณยายไปมาแล้ว ไปช่วยพ่อยาย ตาย แล้วไปนรก เพราะ ดื่มเหล้าวันละ ๑๐ สตางค์” ๑๐ สตางค์ สมัย ก่อนวันละขวดนะ แต่วัดก็ เข้า เหล้าก็กิน แล้วยายก็ไป  ช่วยพ่อขึ้นมาจากนรก ไปเห็น วิมานของพ่อบนสวรรค์ วิมาน ของพ่อก็เก๊าเก่า ไม่ค่อยสวย เท่าไร “คุณอยากไปไหมล่ะ ยาย จะสอนให้ แล้วไปด้วยกัน ” แหม มัน ถูกใจหนุ่ม จัง เลยตอน นั้นนะ ชอบมาก เลยอย่างนี้ แล้วก็สังเกตท่านนะ เวลาท่านรับแขก คนที่มากราบ เรียนถามท่านก็มีแต่ว่า พ่อตายแล้วไปไหน แม่ตายแล้วไป ไหน ก็เห็นท่านนั่งเฉยๆ นะ หลับตาไม่กี่นาที ท่านก็ตอบ ตอนแรกใหม่ๆ ก็ตื่นเต้นนะ ตอนหลังๆ สังเกต เอ๊ะ มัน เรื่องปกติของท่านนี่ เหมือนการหายใจเข้าออก ถึงได้ เคารพบูชาท่านมาก

      ดังนั้นนี่นะ เห็นดวงอย่างนี้แล้วนี่ อีกนิดเดียวก็เห็น องค์พระ จะไปรับจ้างตามโรงงานทำไม ให้คนอื่นเขาไปทำแทนเราได้ เรามาเป็นเนื้อนาบุญ เป็นอายุพระศาสนา ให้มนุษย์เทวดากราบไหว้ แล้วมาศึกษาคำสอนของพระ สัมมาสัมพุทธเจ้านี่ว่าเป็นอย่างไร แล้วถือศีล ๘ ตลอด พรรษา นั่งสมาธิเป็นประจำ และคิดได้ขนาดนี้ ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง สุดท้ายเสื่อมสลาย ไม่ธรรมดาแล้วแหละนี่นะ)

ธรรมทายาทวันชัย เทือกเถาว์