ให้เรตสมาชิก: 5 / 5
บวชเพื่ออิสรกาพ
๒๐ ปี แห่งการถูกจองจำด้วยพันธนาการจากยาเสพติด เป็นเวลาแห่งความทุกข์ทรมานที่ยาวนานเพียงพอที่จะทำให้คน ๆ หนึ่ง ดิ้นรนทุกวิถีทางที่จะไปให้พ้นจากมัน ! พระพุทธพจน์ สกกสโร อายุ ๔๒ ปี พระภิกษุธรรมทายาท ในโครงการบวชพระ ๑๐๐,๐๐๐ รูป ศูนย์อบรมวัดนิคมเกษตร จ.มุกดาหาร คือ เหยื่อที่ตกอยูในพันธนาการนั้น
"อาตมาสูบฝิ่นมากว่า๒๐ปีทั้งๆที่ในอดีตอาตมาเคยเป็น พนักงานสุขภาพชุมชน อยู่ที่ อ.อมก๋อย จ.เชียงใหม่ แต่ท้ายที่สุด กลับมาติดฝิ่น ทำให้ทั้งลูกและภรรยาเอือมระอา อาตมาเคยเลิกกับภรรยานานกว่า๔ ปี แต่เลิกกับฝิ่นไม่ได้สักวันเดียว"
วันหนึ่งพระพุทธพจน์ หรือพุทธพจน์ บุญมี ในขณะนั้น ได้ยินข่าวที่จุดประกายแห่งความหวังว่าจะสามารถหลุดพ้นจาก การจองจำอันยาวนานของสารเสพติดที่ขื่อว่า " ฝิ่น" "มีเพื่อนบ้านที่เคยสูบฝิ่นมานานจนอายุเกือบ ๖๐ ปี ไป บวชในโครงการอุปสมบทหมู่ ๗,๐๐๐ รูป ๗,๐๐๐ ตำบล สามารถ เลิกฝิ่นได้อย่างเด็ดขาด จนรํ่าลือไปทั้งดอยว่าวัดพระธรรมกายมียา วิเศษใครอยากเลิกยาเสพติดต้องไปบวช"
ข่าวประเสริฐนี้แพร่กระจายไปถึงพลพรรคผู้ติดยาแต่รักดี กว่า ๔๐ คน รวมทั้งพุทธพจน์ ซึ่งทุกคนได้ลงมติเป็นเอกฉันท์ ในขณะนั้นว่า "ต้องบวช" ข่าวดีไม่เคยมาครั้งเดียว อีกไม่นานก็มีข่าวดีตามมาอีกว่า "มีโครงการบวชพระ ๑๐๐,๐๐๐ รูปทั่วไทย ตอนนี้กำลังรับสมัคร ชายแมนแมนอยู่" ทุกคนจึงกรอกใบสมัครทันที
"พวกอาตมาตัดสินใจบวชเพื่อเลิกยาเสพติด แต่ก็กังวลใจว่า ถ้าบวชใกล้บ้าน กลัวจะแพ้ใจตัวเองแล้วกลับบ้านเสียก่อน เพราะที่ นั่นหาซื้อฝิ่นง่ายกว่าซื้อหมูเสียอีก เพื่อนบอกว่าจะพาไปบวชไกล ๆ จึงทำให้อาตมาได้ไปอบรมที่วัดนิคมเกษตร ซึ่งต้องนั่งรถไปนาน กว่าสิบชั่วโมง" พุทธพจน์และพรรคพวกต้องเดินทางไปบวชไกลบ้านหลาย ร้อยกิโลเมตร เพราะต้องการเอาชนะกิเลสคือความอยากสูบฝิ่นให้ ได้อย่างเด็ดขาด แต่เป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าเลิกสูบฝิ่นไม่ง่ายเหมือนเลิกอมทอฟฟี่ ผู้ที่จะเลิกฝิ่นได้ต้องอาศัยความกล้าหาญและกำลังใจมากมายราวกับนักรบที่อยู่ในสมรภูมิเลยทีเดียว จึงจะสามารถผ่าน คืนวันอันปวดร้าวทุกข์ทรมานไปได้ "๓ วันแรก ความชั่วร้ายที่ผมเคยข้องแวะรุมสะกรัมผมทั้ง กายและใจ จนผมทรมานมาก มีอาการลงแดง ปวดไปหมดทุกส่วน ของร่างกาย นั้าตาไหล นั้ามูกไหล ทั้งปวดทั้งร้อนไปทั้งตัว ต้องใช้ น้ำราดตัวตลอดเวลาที่อาการกำเริบ "ในเวลานั้นอาตมาบอกตรง ๆ ว่า ถ้าบวชใกล้บ้านแม้ต้อง ผ่านภูเขาเป็น ๑๐ ลูก อาตมาก็เดินกลับได้ แต่อยู่ที่นี่ แม้จะแพ้ใจ ตัวเอง แต่อาตมาก็แพ้ระยะทาง มันไกลเกินกว่าที่จะเดินกลับได้ จึงจำใจต้องอยู่"อะไรทำให้พวกท่านผ่านขั้นตอนนื้ไปได้?
"พระพี่เลี้ยงแนะนำว่าจะแก้ลงแดงได้ต้องเอาใจวางไว้ที่ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ อาตมาจึงข่มใจตรึกนึกถึงศูนย์กลางกายไป เรื่อย ๆ ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว แปลกมาก หลังจากนั่งสมาธิไป ๑ สัปดาห์ ร่างกายอาตมาก็ไม่มีอาการลงแดง และลืม ความอยากยาไปอย่างไม่รู้ตัว ใจสงบขึ้นเรื่อย ๆ แล้วในความสงบ นั้น อาตมาก็เห็นดวงกลม ๆ แต่ดวงนั้นไม่ใส เป็นดวงหมอง ๆ ขุ่น ๆ พอปรึกษาพี่เลี้ยงก็ได้คำตอบว่า เป็นเพราะอาตมายุ่งกับ ยาเสพติดดวงเลยหมอง ถ้าใครใจหมองจะไปอบาย
"อาตมาตกใจไม่อยากไปอบาย (คือ ไม่อยากเกิดเป็นสัตว์ นรก เปรต อสุรกาย และสัตว์เดรัจฉาน) เพราะตอนอบรมใน โครงการนี้ พระอาจารย์ได้เทศน์สอนเรื่องนรก สวรรค์ ทำให้รู้ว่า ความทุกข์ทรมานในอบายนั้นยาวนานและแสนสาหัสกว่าความ เจ็บปวดจากการเลิกฝิ่นอย่างเทียบกันไม่ได้ ดังนั้นอาตมาจึงตั้งใจ ว่าจะต้องทำใจให้ใสด้วยการนั่งสมาธิ ซึ่งตอนนี้อาตมาเข้าใจคำว่า ใจหมองแล้วว่าเป็นอย่างไร เพราะเห็นมาด้วยตนเอง
"อีกประมาณ ๒ สัปดาห์ต่อมา ดวงในท้องอาตมาก็ใสและ มีแสง อาตมามีความสุขมาก ๆ ไม่มีความรู้สึกอยากยาอีกเลย รู้สึก รังเกียจยาเสพติดมาก และตอนนี้ดวงใส ๆ ก็เปลี่ยนเป็นองค์พระ แก้วใสมีแสงนวล ๆ แต่ไม่จ้า อาตมารู้สึกอัศจรรย์ใจมาก ๆ ว่า ใน ท้องคนเรามีอะไรที่วิเศษกว่าที่คิด
"ทุกวันนี้ความสุขของอาตมา คือ การนั่งสมาธิ อาตมา อยากบอกว่า อาตมาเลิกยาเสพติดได้แล้ว โดยไม่รู้ตัวเลยว่าทำได้ อย่างไร ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าปาฏิหาริย์จะมีจริง เลิกยาเสพติดได้โดยไม่ต้องใช้ยา แค่นั่งสมาธิทำใจให้หยุดนิ่งเท่านั้น โครงการ บวชในครั้งนี้อาตมาได้ฝิกสมาธิอย่างต่อเนื่อง ทำให้อาตมาได้ชีวิต ใหม่ ที่โล่ง โปร่ง เบา สบาย เป็นอิสระจากยาเสพติด ไม่ต้องตาย ทั้งเป็นไปตลอดชีวิต"
การอบรมในโครงการบวชพระแสนรูป ผู้เข้าอบรมมีโอกาส นั่งสมาธิวันละหลายครั้ง ทำให้จิตใจเข้มแข็งมากชิ้น เพราะการทำ สมาธิเป็นการออกกำลังของใจ ทำให้ใจเข้มแข็งและมีพลังมากชิ้น อย่างที่เรียกกันว่า "มีกำลังใจ" นั่นเอง นอกจากนี้สมาธิยังทำให้มี ความสุขมากชิ้น ความสุขจากการนั่งสมาธิเป็นความสุขที่แท้จริง และมีปริมาณมากพอที่จะทำให้จิตใจและร่างกายไม่โหยหา ความสุขจากสิ่งอื่นใด ดังใไนไม่ว่าจะเจ็บปวดใจหรือเจ็บปวดกาย ก็สามารถเยียวยาได้ด้วยการทำสมาธิ
พระพุทธพจน์และเพื่อน ๆ ของท่าน เป็นพยานยืนยันให้เห็น ถึงความยิ่งใหญ่ของการทำสมาธิภาวนา ให้เราได้รู้ว่า มนุษย์เรา สามารถลดความเจ็บปวดทุกข์ทรมานลงได้ด้วยการทำสมาธิ และ ทำให้เราได้เห็นว่า ขนาดฝิ่นยังเลิกได้ อบายมุขอย่างอื่นหรือสิ่ง เลวร้ายอื่น ๆ ก็ต้องเลิกได้
ขณะนี้ แม้โครงการจะจบสิ้นลงแล้ว พระพุทธพจน์ก็ยัง คงบวชเป็นพระภิกษุอยู่ที่วัดมุจลินท์ อ.ดอนตาล จ.มุกดาหาร ปืจจุบันนึ้ ทั้งกายและใจของท่านหลุดพ้นจากการคุมขังของ "ฝิ่น" อย่างสันเชิง ท่านสามารถกอบกู้ศกดึ๋ศรีแห่งความเป็น มนุษย์กลับคืนมาได้อย่างสมบูรณ์ และก้าวไปสู่โลกแห่งอิสรเสรี ที่ไร้พรมแดนใด ๆ มาขวางกั้น ด้วยการทำสมาธิปฏิบัติธรรม อย่างต่อเนื่องตลอดมา