หินวิเศษ

นานมาแล้ว ได้ยินมาว่ามีหินวิเศษก้อนหนึ่ง ผู้ใดได้ครอบครองเมื่อนำไปแตะกับสิ่งของใด ๆ สิ่งของนั้นจะกลายเป็นทอง มีชายผู้หนึ่งเกิดความสนใจในหินวิเศษนี้ เพราะต้องการที่จะร่ำรวย จึงตามหาหินก้อนนั้นเป็นการใหญ่

เมื่อตามหาถึงชายหาดแห่งหนึ่ง ซึ่งเต็มไปด้วยก้อนหิน เขาตัดสินใจเก็บหินขึ้นมาดูทีละก้อน ถ้าก้อนไหนไม่ใช่ก็จะขว้างมันลงทะเลไป เขาใช้ความพยายามอยู่นาน จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี

หินก้อนแล้วก้อนเล่า ได้ผ่านมือของชายผู้นี้ แต่ก็ยังไม่ใช่สิ่งที่เขาค้นหาอยู่ดี และในที่สุดความพยามยามของเขาก็ประสนความสำเร็จ เขาได้พบกับหินวิเศษจริง ๆ แต่ไม่ทันที่เขาจะได้คิดอะไร เขาก็ขว้างมันลงทะเลไปเหมือนก้อนหินที่ผ่าน ๆ มา เขาตกใจมาก ถึงกับรำพันออกมาว่า “ ต้องเริ่มต้นใหม่อีกแล้วหรือเนี่ย “

ในชายหาดนั้น จะมีหินวิเศษชนิดนี้สักกี่ก้อนกันเชียว เหตุผลที่ทำให้ชายคนนี้ละทิ้งสิ่งที่เขาค้นหามานาน ก็คือ “ ความเคยชิน “ นั่นเอง บ่อยครั้งที่เราพยายามค้นหาสิ่งที่ต้องการมาตลอดชีวิต จนกระทั่งวันหนึ่งที่เรามี “ โอกาส “ พบมันแล้ว แต่ด้วย “ ความเคยชิน “ ในชีวิตประจำวัน ราก็มองข้าม “ โอกาส “ นั้นไป โอกาส ที่อาจจะไม่ปรากฏบ่อยนักอย่าปล่อยให้ โอกาส ที่มีอยู่แล้ว .... หลุดลอยไป แล้วมัวแต่รอความหวังที่ยังมาไม่ถึง

อย่าคิดแต่จะเริ่มต้นใหม่ เพราะสิ่งที่มีอยู่คือ

“ โอกาส “

สิ่งใหม่ คือ ความหวัง

ที่มา : หนังสือ “ ปัดใจ “