หอยทากตัวน้อย

        บนเส้นทางเดินราบเรียบเส้นหนึ่ง  หอยทากตัวหนึ่งกับคนหนึ่ง   คนกำลังเดินทาง  คน... เดินบ้างวิ่งบ้างสะดุดกิ่งไม้  หกล้มไปตามทาง ....  เจ็บตัวและเจ็บใจ  หอยทาก....  ไม่เดิน  ไม่วิ่ง    แต่ยังคงเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างช้า ... ช้า  กระดึ๊บ ๆ เจอกิ่งไม้ก็ไม่สะดุด  หอยทากหกล้มไม่เป็น 

        คนคิดอยากเป็นหอยทาก เพราะอยากเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างมั่นคงและอิจฉาหอยทากที่ไม่เคยล้ม   ไม่เจ็บตัว 

        หอยทากคิดอยากเป็นคน  ไม่ใช่เพราะอยากเดิน หรือ วิ่งแต่เพราะอยากหกล้มบ้าง หอยทากอยากหกล้มเป็น  อยากมีประสบการณ์หกล้มบ้าง  จะได้รู้ว่า...  ความเจ็บเป็นอย่างไรจะได้เรียนรู้วิธีที่จะลุกขึ้นมาด้วยตัวเอง และจะได้รู้ว่าจะมีใครบ้างนะที่คอยยื่นมือมาให้ในยามที่ล้มลง 

        น่าแปลกใจ   คนอยากเป็นหอยทาก  หอยทากกลับอยากเป็นคน  แต่จะมีใครรู้บ้างว่าความสุขมีอยู่ในทุกย่างก้าวที่เราก้าวเดินเพียงแค่เราหมั่นมองหาความสุข ....  เราก็จะพบได้ในไม่ช้า 

“  There is a difference between knowing the pathand walking the path  “ 

“ มีความแตกต่างระหว่างการรู้หนทางที่จะเดินและการเดินบนหนทางนั้น “ 

ที่มา : หนังสือ “ปัดใจ”