..หากย้อนไปก่อนหน้านี้สักหน่อย ก็แทบจะไม่เชื่อเลยว่าคนอย่างอาตมาจะมาบวชกับเขาได้ เพราะเคยมีชีวิตเหลวแหลกเป็นไอ้ขี้เหล้าโมโหร้ายคนหนึ่ง กินแต่เหล้าจนไม่มีเงินกินข้าวเพราะทั้งเนื้อทั้งตัวเหลือสตางค์แค่ 2 บาท ก็เลยไปที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะโทรบอกน้องสาวว่า พี่ไม่มีเงินแล้ว ให้เอาข้าวมาให้กินหน่อย และทันใดนั้นเอง... ก็เหลือบไปเห็นโปสเตอร์ชวนบวชพระรุ่นเข้าพรรษาแสนรูปที่ติดอยู่ในตู้โทรศัพท์ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร

       เมื่อน้องสาวฟังดังนั้น..!! แทนที่จะตกใจห้าม เปล่าเลย...เธอไม่รอช้า รีบจับหัวอาตมากดยัดลงไปในบ่วงผูกคอนั้น แล้วก็ตะโกนใส่ว่า อยากตายมากนักใช่ไหม ตายเลย...ย..ย.. ตายซะให้เสร็จ ๆ ไป... ทำ ไมให้ทำดีถึงไม่อยากทำ พอสักครุ่น้องสาวเห็นอาตมาท่าไม่ดี เขาก็ผ่อนมือออก แล้วก็บอกว่า ที่ยอมมีชีวิตที่ลำ บากเป็นภาระให้ทุกเรื่อง ก็เพราะเป็นห่วงพี่ รักพี่มากไม่อยากให้ใครมาดูถูกพี่ น้องสาวอาตมาชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูด จนมีคนมาห้ามว่า ถ้าพี่เขาไม่บวช ก็อย่าไปบังคับเขาเลย น้องอาตมาโต้กลับไปว่า ไม่ได้บังคับ ก็แค่พูดให้เข้าใจเท่านั้น จนสุดท้ายอาตมาก็ทนความปรารถนาดีอย่างแรงกล้าหัวชนฝาของน้องสาวไม่ไหว ก็เลยยอมบวช ซึ่ง..งานนี้ต้องยกความดีความชอบให้น้องสาว ตอนที่ฆฏิการะชวนโชติปาละให้ไปเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ยังแค่ดึงมวยผม แต่โยมน้องสุดเลิฟของอาตมานี่ เล่นเอาหัวอาตมายัดกดบ่วงรัดคอ เกือบตายเลย

และแล้ว..วันที่ดีที่สุดของครอบครัวอาตมาก็มาถึง คือวันขอขมาลาโทษพ่อแม่พี่น้องก่อนจะบวช ซึ่งขณะที่ทุกคนมากันพร้อมหน้า พออาตมาก้มลงกราบแล้วเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้นแหละ พ่อแม่พี่น้องทุกคนร้องไห้กันหมดเลย ทำเอาอาตมาแทบจะกล่าวคำขอขมาไม่ได้ เพราะดันร้องไปด้วย มันเต็มตื้นมาจุกอยู่ที่คอ รู้สึกเหมือนกับว่าที่ผ่านมา อาตมาทำบาปกับเขาไว้มาก

 

 

        จนกระทั่งมาถึงวันนี้ อาตมารู้สึกว่า โอกาสในการแก้ตัวมาถึงแล้ว ที่จะทำตัวใหม่ให้ทุกคนได้ภูมิใจ พออาตมาได้บวช ก็รู้สึกเหมือนตัวเองได้เกิดใหม่ บนโลกใบใหม่ และก็รู้สึกดีเหลือเกินกับการเกิดใหม่แบบนี้ เพราะมีความสุขในผ้าเหลืองอย่างบอกไม่ถูก เพราะทั้งชีวิตที่ผ่านมา ไม่เคยสงบอะไรแบบนี้มาก่อน รู้สึกตัวเองเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจากใจร้อนโผงผางโวยวาย เดี๋ยวนี้รู้แต่ว่า ไม่อยากทำอย่างนั้นไปซะเฉย ๆ เพราะพึงพอใจกับชีวิตที่สงบ เรียบง่าย

         แม้การบวชจะลำบากสักหน่อย เพราะต้องฝึกตน ทนหิวบำเพ็ญตบะ ต้องพัฒนาวัดและทำอะไรหลาย ๆ อย่าง แต่เมื่อเทียบกับตอนที่เป็นทหารแล้ว ต่างกันลิบลับ เพราะตอนเป็นทหาร หากคุยกันในแถว กินข้าว หรือทำอะไรไม่พร้อมกันแม้แต่นิดเดียว ก็โดนเตะแล้ว บางทีก็โดนให้ซ่อมหนัก ๆ แต่มาอบรมครั้งนี้ ยังไม่เคยโดนเตะเลย

 

 

       กิจกรรมที่อาตมาสนใจที่สุด ในการบวชครั้งนี้ คือ การเดินธุดงค์ เพราะปัจจุบันเราแทบจะไม่เห็นพระธุดงค์เลยอาตมาจึงอยากเดินมาก พอได้เดินแล้ว ก็ได้ข้อคิดอะไรเยอะมาก ได้ฝึกความอดทน ฝึกสติ ได้ประกาศศาสนา ได้โปรดญาติโยม รู้สึกประทับใจมาก

       หลังจากจบโครงการแล้ว อาตมาก็ยังไม่อยากสึก เพราะเกิดอุดมการณ์อยากจะช่วยฟื้นฟูพระพุทธศาสนา รู้สึกว่าเราเข้ามาพึ่งพระศาสนาแล้ว เราก็อยากให้พระศาสนาได้พึ่งเราบ้างจึงเข้าโครงการไปพัฒนาวัดร้างให้เป็นวัดรุ่ง ทำวัดที่รุ่งแล้วให้เป็นวัดที่รุ่งยิ่ง ๆ ขึ้นไป ซึ่งอาตมาก็ได้ย้ายมาอยู่ที่วัดจุกกะเฌอ จ.ชลบุรี

       อาตมารู้สึกว่า ชีวิตนักบวชต่างกับตอนเป็นฆราวาสราวกับฟ้ากับเหว รู้สึกสงบสุข และก็ได้ทำ ตนให้เป็นประโยชน์รู้สึกภูมิใจอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งโยมพ่อ โยมแม่ และญาติ ๆ ยิ่ง

ปลื้มกับอาตมามาก เมื่อเขารู้ว่าอาตมาบวชต่อ คือ เขาก็ปลื้ม จนน้ำตาไหล ดีใจกันมาก เพราะจากเดิม..เขาไม่เชื่อว่าคนอย่างอาตมาจะบวชได้ แต่พอบวชแล้วยังอยู่ช่วยงานพระศาสนาต่อเขาจึงดีใจกันใหญ่