• Description slide 1

  • Description slide 2

  • Description slide 3

  • Description slide 4

ให้เรตสมาชิก: 5 / 5

ดาวใช้งานดาวใช้งานดาวใช้งานดาวใช้งานดาวใช้งาน
 

เริ่มต้นใหม่

600215_08.jpg - 151.66 kB

        ผมเคยทำธุรกิจร้านขายของชำ  ไม่เพียงแค่เงินเก็บทั้งหมดของผมเท่านั้นที่สูญเสียไป  แต่ผมกลับมีภาระหนี้สิ้นที่ต้องชำระภายใน 7 ปี ด้วยอีกต่างหาก  ร้านของผมได้ปิดตัวลงเมื่ออาทิตย์ก่อนหน้านี้  และผมก็กำลังไปขอกู้เงินจากธนาคาร  เพื่อหางานทำใหม่ด้วย

 

        ผมเดินไปตามถนนอย่างคนสิ้นหวัง  ความกล้า  และความเชื่อมั่นของผมได้สูญเสียไปหมดสิ้น  ทันใดนั้น ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังจะข้ามถนน  เขาไม่มีขา นั่งบนแผ่นไม้เล็ก ๆ ที่มีล้อสำหรับเลื่อน  เขาเลื่อนมันโดยมือทั้งสองข้างที่เขามีอยู่  ผมมองเขาชัดขึ้นเมื่อเขาข้ามถนนมาอยู่ฝั่งเดียวกับผม  และผมก็ช่วยยกเขาขึ้นมาบนฟุตบาท  เขาสบตาผมและทักทายด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ  “ สวัสดีตอนเช้าครับท่าน  เช้านี้ช่างเป็นเช้าที่สดใจจังเลยนะครับ “  เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่มีความสุขและมีชีวิตชีวา         

        ผมจ้องมองเขาพร้อม ๆ กับนึกในใจว่า  ผมช่างเป็นคนที่โชคดีเสียนี่กระไร  ที่มีขาทั้งสองข้าง ผมเดินได้ ผมรู้สึกละอายใจกับปัญหาอันน้อยนิดของผมอย่างที่สุด         

        ผมพูดกับตัวเองว่า  ถ้าเขามีความสุข  สนุกสนาน  มั่นใจได้ ทั้ง ๆ ที่เขาไม่มีขา  ผมก็ควรที่จะมีความสุข สนุกสนานได้ ... ด้วยขาทั้งสองข้างของผมด้วยเช่นกัน         

        ผมรู้สึกโล่งอกขึ้นมาทันที ในตอนแรกผมตั้งใจที่จะไปกู้เงินจากธนาคารหนึ่งแสนบาท  และหางานทำใหม่  ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว  ผมจะกู้เงินจากธนาคารหนึ่งล้านบาท  และผมมีความมั่นใจว่าผมจะสามารถเปิดธุรกิจใหม่  และชดใช้หนี้สินทั้งหมดที่ผมมีได้         

 

        ทุกวันนี้ผมได้อ่านข้อความที่ติดอยู่บนกระจกห้องน้ำทุก ๆ วัน 

 

 “ ฉันรู้สึกหม่นหมองและเศร้าใจเพราะฉันไม่มีรองเท้าใส่  จนกระทั่งที่ถนนเมื่อฉันเจอกับผู้ชายที่ไม่มีแม้แต่ขาจะใส่รองเท้า “

หากยังไม่สิ้น  ไม่ควรย่อท้อหากยังไม่ต่อ  ไม่ควรสิ้นหวังหากยังไม่เกลี้ยง  ไม่ควรหมดพลังหากยังมุ่งมั่น  สมหวังแน่นอน 

 

 

ที่มา : หนังสือ "ปัดใจ"      

ค้นหา

ยอมรับเงื่อนไข ข้อมูลส่วนบุคคล