เสี่ยงแต่คุ้ม

         หลายปีมาแล้ว ณ หมู่บ้านชาวประมงเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในฮอลแลนด์ เด็กหนุ่มคนหนึ่งเป็นตัวอย่างให้โลกเห็นว่า  การช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่คำนึงถึงตัวเองนั้น จะได้ผลตอบแทนอย่างไร เนื่องจากการประมงถือเป็นหัวใจของหมู่บ้านแห่งนี้  จึงจำเป็นต้องมีหน่วยกู้ภัยอาสาสมัครไว้ เตรียมรับสถานการณ์ฉุกเฉินทุกเมื่อ      

         อยู่มาคืนหนึ่ง เกิดฝนฟ้าคะนองอย่างหนัก ลมพายุที่พัดด้วยความเร็วสูงทำเอาเรือประมงลำหนึ่งอับปางลง  เมื่อลูกเรือส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือมา กัปตันทีมเรือกู้ภัยจึงเปิดหวูดแจ้งสัญญาณกู้ภัย  ชาวบ้านออกมารวมตัวกันเต็มลานกลางหมู่บ้านซึ่งมองลงไปเห็นบริเวณอ่าวขณะที่เรือกู้ภัยเร่งเครื่องฝ่าคลื่นลมออกไป ชาวบ้านต่างก็ยืนรอบอ่างกระสับกระส่ายอยู่ที่ชายหาด และพากันชูตะเกียงเป็นแสงนำทางกลับเข้าฝั่ง         

         อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา เรือกู้ภัยก็ค่อย ๆ โผล่ผ่านม่านหมอกที่หนาทึบให้เห็นอีกครั้ง เมื่อชาวบ้านวิ่งกรูกันเข้าไปต้อนรับ  ก็เห็นบรรดาอาสาสมัครหน่วยกู้ภัยในสภาพเหนื่อยอ่อน โซซัดโซเซลงมาล้มพับกันบนชายหาด และรายงานว่าเรือกู้ภัยรับคนมาได้ไม่หมด  และต้องตัดสินใจทิ้งผู้รอดชีวิตไว้เบื้องหลังหนึ่งคน  เพราะถ้าขันรับมาอีกแม้เพียงคนเดียว เรือต้องล่มอย่างแน่นอนและทุกคนต้องตายหมด          กัปตันทีมรีบลนลานหาหน่วยกู้ภัยอีกชุดหนึ่ง เพื่อส่งออกไปรับตัวคนที่ยังลอยคออยู่  ฮันส์  เด็กหนุ่มวัย 16 ปี  สาวเท้าก้าวออกไปข้างหน้า แต่ถูกมารดายื้อแขนไว้ พลางวิงวอนว่า “อย่าไปเลยนะ ... ลูกเอ๋ย พ่อของเจ้าเอาชีวิตไปทิ้งทะเลเมื่อ 10 ปีที่แล้ว  และพอล พี่ชายของลูกก็หายไปตั้ง 3 อาทิตย์แล้ว  ตั้งแต่ออกเรือหาปลาคราวก่อน  นี่ถ้าแม่ต้องเสียลูกไปอีก จะต้องขาดใจแน่  เพราะตอนนี้เหลือลูกคนเดียวแล้ว”  ฮันส์ ตอบมารดาว่า “ปล่อยให้ผมไปเถอะแม่  ถ้าทุกคนเกียงกันคงไม่ได้การแน่  คราวนี้เป็นหน้าที่ของผมแล้ว  พวกเราต้องผลัดกันทำหน้าที่เมื่อถึงคราวจำเป็น”  ฮันส์ ตอบมารดาแล้วขึ้นเรือไปพร้อมกันหน่วยกู้ภัยลับสายตาไปในความมืด         

          หนึ่งชั่วโมงผ่านไป  สำหรับมารดาของฮันส์แล้ว  มันเป็นช่วงเวลาที่เนิ่นนานราวชั่วกัลปาวสาน  ทันใดนั้น เรือกู้ภัยก็ปรากฏผ่านม่านหมอกกลับมา มีฮันส์ยืนเด่นอยู่บนกราบเรือ  หัวหน้าคณะที่ยืนรออยู่บนฝั่งตะโกนถามออกไปว่า “ เจอไหม ”   ฮันส์ ตะโกนตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นพอกันว่า “ เจอครับ  ช่วยบอกแม่ผมด้วยว่าคนสุดท้ายที่รออยู่ก็คือ พอล พี่ชายผมเอง “ 

“ The reward of a good  Thing well done is to Have it done”

รางวัลของสิ่งที่เรียกว่ายอดเยี่ยมคือ การได้ลงมือทำ 

ที่มา : หนังสือ “ปัดใจ”                   

 แดน คลาร์ก , Ralph Waldo Emerson